مسیحیان جفا دیده ایرانی
گامی برای حمایت از مسیحیان جفا دیده در ایران
ایمانداران ایرانی همچنان به جرم مسیحی بودن مورد جفا قرار دارند. شاید بی تفاوتی مجامع بین المللی نسبت به این امر، در حالی که با سکوت جوامع مسیحی هم روبرو هستیم؛ سردمداران حکومت جمهوری اسلامی را بی مهاباتر کرده است.
به گونه ای که بسیاری از عوامل امنیتی و قضایی در ایران، برای برخورد با ایمانداران مسیحی پا را از قانون هم فراتر می گذارند و با برخوردهای سلیقه ای سلامت جسم و روح این بخش از جمعیت را به خطر می اندازند.
نکته تاسف بارتر آن است که مقامات ایرانی، بابت تهدید و جفاها نسبت به ایمانداران مسیحی در این کشور، خود را در برابر هیچ فردی پاسخگو نمی دانند.
همه این عوامل موجب شده ایمانداران مسیحی در کشور تغییر دین را مخفی کنند و در صورت عمل به تعهد ایمانی خود یعنی بشارت، تاوان غیر قابل پیش بینی و حتی غیر انسانی را متحمل شوند.
مهاجرت یکی از این تاوان هاست و بسیاری از ایمانداران مسیحی برای نجات جان خود و خانواده‌شان، پناه بردن به کشورهای امن را تنها راه چاره می بینند.
راهی که باید سالها آوارگی را تحمل کنند و دور از همه داشته های خود در غربت، آغازگر یک زندگی جدید باشند که از صفر شروع می شود.
در تلاش هستیم حکایت یک به یک کسانی را که در این شرایط هستند رسانه‌ای کنیم. به آن امید که واکنش مناسب و بازدارنده ای را از سوی افکار عمومی و جامعه مسیحیان شاهد باشیم.
بدین وسیله برای نقل جفا و تهدیدها نسبت به ایمانداران ایرانی اعلام آمادگی می کنیم و به محض برقراری ارتباط با سایت همکاری را آغاز خواهیم کرد.
شرایط ناگوار ایمانداران در ترکیه
محمود صانعی یکی از ایمانداران مسیحی است که سالهاست به غربت پناه برده و اکنون در آلمان به سر می برد.
او از جمله ایرانیانی است که برای رهایی از بازداشت و مجازات های غیرانسانی، دیار خود را ترک کرده و پس از سالها تحمل سختی و آوارگی در ترکیه، به آلمان پناه برده است.
این جوان ایرانی، اکنون در مرحله انتطار برای دریافت نتیجه درخواست پناهندگی است و امید دارد بتواند با توجه به تخصص هایی که دارد در کشوری امن، زندگی ایمانی و شخصی خود را ادامه دهد.
دراین میان اما ایماندارانی هستند که نتوانسته اند از ترکیه خارج شوند و در آن کشور هم تحت فشارهای زیاد از سوی مقامات اداره مهاجرت روزگار را به سختی می گذرانند.
ایمان. ت یکی از مسیحیانی است که به اتفاق همسر و سه پسرش بیش از هفت سال است به ترکیه پناهنده شده است. در این سالها او به اتفاق پسر 18 ساله اش، در کارگاه های مختلف این کشور و با حقوق ناچیز کار کردند تا هزینه زندگی خانواده تامین شود.
پسر بزرگ ایمان به دلیل مشکلات مالی خانواده در سن 14 سالگی مجبور به ترک تحصیل شد. آنها سه سال قبل از سوی اداره مهاجرت ترکیه، مصاحبه شدند و با درخواست پناهندگی این خانواده ایماندار، موافقت نشد.
اداره مهاجرت ترکیه دوسال پیش همسر ایمان به همراه سه پسر و نوزاد 20 روزه آنها را برای سه ماه به کمپ انتقال داد تا آنان مجبور شوند به ایران برگردند. آنها با قرض گرفتن توانستند از طریق دادگاه و با گرفتن وکیل 2 سال دیگر مهلت بگیرند. به این امید که پرونده شان برای باری دیگر مورد بررسی قرار گیرد، اما تلاش شان بی نتیجه بود. اداره مهاجرت ترکیه به آنان اعلام کرد که بعد از پایان دو سال باید خاک این کشور را ترک کنند.
در حالی که آنها به دلیل سابقه حضور در کلیسای خانگی در ایران دارای پرونده دادگاهی هستند.
پناهنده شدن شبان‌شان به اتفاق گروهی دیگر از ایمانداران در کانادا و اروپا، زنگ خطر را برای آنها نیز به صدا درآورده‌است.
با این همه بیش از سه ماه است که اداره مهاجرت ترکیه پسر 18 ساله آنان را بازداشت و به ایران فرستاده است. اکنون ایمان و خانواده اش دور از پسری که هیچ پناهی در ایران ندارد با ترس از رانده شدن در ترکیه آواره هستند.
چند تن دیگر از ایمانداران مسیحی ساکن در ترکیه، که اغلب هم با پاسخ منفی اداره مهاجرت در پرونده پناهندگی شان روبرو شده اند، با ارسال پیام به سایت تاکید کرده‌اند که همه در شرایطی ناامن در این کشور مسلمان به سر می برند. به گونه ای که از هرگونه حمایت پزشکی و درمانی محروم هستند و مجبورند از طریق کار سیاه و با هراس زندگی کنند. بدرفتاری توهین آمیز ترک های مسلمان با ایمانداران و حتی فرزندان آنان در مراکز آموزشی از دیگر جفاهایی است که بر آنان وارد می شود. تحمل این وضع برای کسانی که، فقط به دلیل مسیحی شدن، از حقوق مختلف در وطن خود محروم مانده و جرات بازگشت را هم ندارند، شرایطی طاقت فرسا را ایجاد کرده است.
اداره مهاجرت ترکیه، که به نام Göç İdaresi (گوچ ادارسی) شناخته می‌شود، مسئول مدیریت و نظارت بر امور مهاجرت در این کشور است. این اداره وظایف متعددی از جمله رسیدگی به درخواست‌های پناهندگی، ساماندهی مهاجران و نظارت بر سیاست‌های مهاجرتی را بر عهده دارد.
قبل از این کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، رسیدگی به درخواست پناهندگی ایرانیان در ترکیه را تا مرحله اسکان در کشور سوم عهده دار بود.
اما روند ثبت درخواست‌های پناهندگی برای کشورهای سومی، از این طریق از تاریخ ۱۰ سمپتامبر سال ۲۰۱۸ در ترکیه به اتمام رسید و اداره کل مهاجرت ترکیه این مسئولیت را برعهده خواهد گرفت.
Les jeunes Iraniens sont nombreux
à se convertir au christianisme
Les Iraniens, dont beaucoup de jeunes, sont de plus en plus nombreux à quitter l’islam et à se convertir au christianisme, au point que c’est devenu une préoccupation du gouvernement de ce pays qui tente par tous les moyens d’empêcher sa progression.
A Qom, dans la ville la plus islamique d’Iran et la plus sévère en matière de lutte contre les chrétiens – les églises de maison y sont combattues et la conversion au christianisme y est considérée comme une action contre la sécurité nationale – de nombreux jeunes se tournent vers Jésus-Christ et fréquentent des églises de maison.
Tous les rapports sont formels dans ce pays, l’église progresse, au point d’ailleurs d’inquiéter fortement son gouvernement islamique. L’un des responsables du séminaire islamique de haut niveau l’ayatollah Alayi Boroujerdi a, par exemple, exprimé sa préoccupation en disant :
« des rapports précis indiquent que les jeunes deviennent chrétiens à Qom et fréquentent les églises de maison ».
L’ayatollah Makarem Shirazi, l’un des plus grands clercs chiites islamiques a aussi exprimé à plusieurs reprises son inquiétude quant à la propagation du christianisme parmi les jeunes dans le pays. Comme la plupart de ses collègues, il pointe principalement l’influence étrangère comme raison de ces conversions massives.
Malgré les risques à devenir chrétien, malgré l’endoctrinement islamique rigoureux des jeunes dans leurs familles et leur système éducatif, la jeunesse iranienne abandonne l’islam et se tourne de plus en plus vers le christianisme.
Le gouvernement islamique d’Iran fait pourtant tout pour enrayer ce mouvement. Il consacre en effet des budgets massifs au soutien des organisations islamiques qui favorisent l’islam parmi les jeunes à l’intérieur et à l’extérieur des frontières de l’Iran. De tels efforts pour attirer les jeunes iraniens sont très visibles dans les villes islamiques comme Mashhad et Qom.
Paradoxalement dans ces deux villes, le christianisme se propage. L’année dernière, après que l’ayatollah Makarem Shirazi ait exprimé sa plus profonde préoccupation par la popularité du christianisme dans la banlieue de Mashhad, les responsables religieux et politiques de la ville ont immédiatement envoyé un grand nombre d’enseignants et de prédicateurs islamiques dans les banlieues de Mashhad afin de détourner les jeunes du christianisme.
La deuxième étape pour diminuer l’engouement pour la foi chrétienne a été de réprimer les jeunes qui refusaient de revenir après les efforts des enseignants et des prédicateurs islamiques. Le ministère iranien de l’application de la loi et du renseignement s’est impliqué et a entamé des vagues d’arrestations et de harcèlement de convertis chrétiens, confrontés à des peines d’emprisonnement à long terme et de lourdes cautions pour leur libération temporaire.
Un autre ayatollah iranien, Wahid Khorasani s’est dit préoccupé par la propagation du christianisme dans le pays. Il a dit qu’il avait reçu des rapports sur l’augmentation exponentielle de la popularité du christianisme parmi les jeunes de la ville islamique de Qom. Il a critiqué les autorités gouvernementales « pour leur négligence dans la préparation de stratégies contraires à la propagation du christianisme. »
Il y a huit ans déjà, il avait suggéré aux autorités gouvernementales d’élaborer une stratégie cohérente pour éradiquer le christianisme en Iran. Après cela, le gouvernement avait mené une campagne rigoureuse contre la communauté chrétienne iranienne qui avait entraîné des arrestations, des emprisonnements et la dissolution de certaines églises de maison.
Le gouvernement islamique d’Iran, qui avait mis en place un plan pour empêcher la propagation du christianisme dans le pays a échoué sur tous les fronts. Malgré l’attribution de millions de dollars pour la propagation islamique à travers le pays, les jeunes Iraniens se sont peu à peu distancé du style de vie islamique que les autorités du pays essayaient pourtant de promouvoir.
La campagne de répression sur les chrétiens nouvellement convertis afin de semer la peur dans le coeur de ceux qui s’intéressent au christianisme n’a pas eu plus de succès. L’échec à réprimer la croissance rapide du christianisme dans le pays est donc évident.
Malgré l’arrestation de nombreux convertis chrétiens iraniens ces dernières années, le taux de croissance des églises maison dans le pays a été exponentiel.
À cet égard, l’ayatollah Jafar Sobhani, l’un des personnages islamiques iraniens de haut niveau, a écrit dans un document il y a quelques années:
«Il y avait un moment où les institutions islamiques à Qom suffisaient à contrer la propagation du christianisme dans notre ville. Cependant, aujourd’hui, nous n’avons plus aucune institution islamique à Qom qui puisse empêcher l’évangélisation chrétienne efficacement « .
Dans un rapport publié il y a sept ans, les gardes révolutionnaires iraniens ont identifié 200 églises maison dans la ville islamique de Mashhad. D’autres rapports indiquent que ce nombre a considérablement augmenté depuis. Mashhad est connu comme la capitale islamique de l’Iran et le monde musulman chiite.
D’autres villes ayant un nombre record d’églises maison en Iran incluent Rasht, Téhéran et Karaj. En Téhéran, il existe de nombreuses églises qui se rencontrent régulièrement. L’un des imams de Téhéran a déclaré lors d’une interview qu’
«Aujourd’hui, les chrétiens présentent leur Évangile à nos jeunes de la manière la plus attrayante. Ils se rassemblent dans de nombreux quartiers à travers la ville, y compris le quartier de Bani Hashem (à Téhéran), où des dizaines de maisons ont été transformées en églises de maison qui évangélisent leurs voisins « .
L’un des effets visibles de la répression du gouvernement iranien sur les chrétiens a été la fermeture de nombreuses églises, y compris l’église des Assemblées centrales de Dieu (AOG), de l’église Janat Abad à Téhéran et de l’église AOG à Ahwaz.
De plus, les convertis chrétiens ont été empêchés d’entrer dans les églises officielles et les services farsi ont été forcés d’annuler en permanence à travers le pays dans toutes les églises. La publication de tout ce qui a trait au christianisme ou à toute matière faisant référence au christianisme a également été restreinte et des livres sur le christianisme déjà sur le marché ont été confisqués.
pasteur iranien en france
alik kheirandish